De nieuwste trends in de ontwikkeling van nachtkijkers.

5 juli 2021

 

Een korte geschiedenis van nachtzichttechnologie

De prioriteit van het gebruik van de meest geavanceerde nachtkijkers ligt nog steeds bij het leger. Sterker nog, de leidende staten stimuleren wetenschappelijk onderzoek in deze industrie. Nachtzichtsystemen bestaan ​​al sinds de jaren dertig. Duitse troepen gebruikten ze tijdens de Tweede Wereldoorlog op tanks en door sluipschutters. Maar dergelijke eenheden hadden infraroodverlichting nodig, zodat nachtkijkers iets konden zien. Dat veranderde in de jaren zestig toen moderne systemen werden ontwikkeld voor het Amerikaanse leger. Sindsdien werken alle volgende generaties apparatuur - meestal gebruikt als NVD's - op basis van infraroodreflectie van warmtebronnen, die wordt versterkt en vervolgens wordt omgezet in een zichtbaar spectrumbeeld.
Nachtzichttechnologie heeft de afgelopen 90 jaar verschillende golven van wetenschappelijke en technologische vooruitgang ondergaan. Tegenwoordig biedt de nachtzichtmarkt apparaten die werken volgens hetzelfde principe dat het leger in de jaren zestig gebruikte. In de bovengenoemde periode zijn er verschillende generaties nachtkijkers ontstaan. Deze generaties worden geclassificeerd als Gen1960, Gen 1 en Gen 2.
De modernste apparaten zijn Gen 2+, die het licht 80 duizend keer versterken, en een zeer recente "digitale generatie", die volgens een ander principe werkt. In plaats van optische vergroting gebruikt het een matrix die gevoelig is voor IR-straling (hoewel ze niet in volledige duisternis kunnen werken zonder IR-verlichting). Militairen en jagers krijgen nu producten voor alle smaken - niet alleen nachtbrillen en vizieren, maar ook speciale hulpstukken voor conventionele optica.

Een korte geschiedenis van technologie in Europa

Duitse wetenschappers waren de eersten ter wereld die tastbare resultaten boekten bij het creëren van nachtzichttechnologie. Al in 1939 beschikte het Duitse leger over vroege monsters van NVD's. Er wordt aangenomen dat de Duitsers tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog niet meer dan duizend nachtkijkers hadden geproduceerd, waaronder 50 stationaire NVD's voor Panther-tanks en 310 draagbare Vampire-complexen voor Wehrmacht-voetsoldaten. Aan de andere kant van het Westelijk Front hielden de geallieerde geheime diensten de wetenschappelijke successen van Duitse wetenschappers echter nauwlettend in de gaten.
Volgens sommige rapporten - de beroemde nachtelijke aanval op Berlijn, waarbij het Sovjetleger volgens de officiële opvatting krachtige zoeklichten gebruikte - die de vijandelijke soldaten in feite zou verblinden - verblindde de Duitse nachtkijkers, waardoor ze buiten werking werden gesteld.
Halverwege de jaren vijftig was er een doorbraak in miniaturisatie: de Sovjet-Unie begon het NSP-1950-vizier te produceren, dat kon worden gemonteerd op het Kalashnikov-aanvalsgeweer, Degtyaryov-machinegeweer, RPG-2 antitankgranaatwerper en andere wapens, uitgerust met opklapbare staven. Het gewicht van de set, de zogenaamde Russische NV in marskleding, was 2 kg en in gevecht - 16 kg. De NSP-4.9 werd ook actief geleverd aan de landen van het Warschaupact.
De jaren 70 - een doorbraak: optische vergroting slaagde erin de ingangswinst te verhogen tot 20 duizend. Na deze (tweede) generatie begonnen vizieren en nachtkijkers zich als paddenstoelen te vermenigvuldigen - het verkleinen van de elektronica deed zijn werk.

Generaties nachtkijkers

Afhankelijk van de gebruikte apparaten verdelen specialisten nachtzichtapparaten in generaties. Dit is een conventionele classificatie vanwege de ontwikkeling van technologie. Het werkingsprincipe blijft hetzelfde: versterking van zwak licht van zwakke bronnen. Nu zijn er drie generaties nachtkijkers en de zogenaamde vierde generatie. Het vergelijken van generaties voor nachtzicht is moeilijk omdat elke generatie meestal zijn eigen praktische toepassing heeft. Elk van hen, behalve nul, is onafhankelijk geëvolueerd en verbeterd. Hierdoor krijgen modellen met verbeterde features van de basisgeneratie een plusteken.
De zogenaamde vierde generatie apparaten maken echter gebruik van galliumarsenide-fotokathoden en een geavanceerd spanningssynchronisatiesysteem. In feite zijn dit converters van de derde generatie, die verbeterde eigenschappen hebben door de ionenbarrièrefilm te verwijderen. Bovendien heeft de toename in gevoeligheid de levensduur van optische vergroting drastisch verkort - tot wel duizend uur. Deze technologie wordt Filmless Gen 3 of filmless genoemd. Hoewel sommige nachtkijkers de term Gen 4 blijven gebruiken voor promotionele doeleinden.

Toekomstige nachtzichtinnovaties

Nu blijft de technologie zich zeer actief ontwikkelen. Zo bracht de Amerikaanse nachtzichtfabrikant in mei 2021 een video uit die laat zien hoe hun nieuwe nachtzichttechnologie werkt. Generatie 3 nachtkijkers, voorheen gebruikt door het leger, toonden alles in groenachtig licht. Nu toont de nieuwe technologie alles in een licht dat erg lijkt op neon. Misschien wordt het daarom ook wel gekleurd nachtzicht genoemd. Als je de bijbehorende video's op internet bekijkt, kun je erop letten dat het beeld in de nieuwe NVD's er echt uitziet als een futuristisch computerspel. De toekomst is al aangebroken.
Een andere ontwikkeling is het IRWAY nachtzichtsysteem. De monitor van het systeem fungeert als een projector en geeft een beeld weer in het gezichtsveld op de voorruit van de auto. Met het systeem kunt u tot 50 meter ver zien met dimlicht en 150 meter met grootlicht. En dat is niet alleen innovatie en de toekomst van nachtzichtapparaten. Het toppunt van vooruitgang tot nu toe zijn de apparaten van de nieuwste generatie, die vijftigduizend keer de helderheidswinst opleveren door het gebruik van fotokathoden gemaakt van duur galliumarsenide (AsGa). Slechts een paar of drie landen in de wereld kunnen deze uiterst geavanceerde apparaten produceren waarmee men kilometers ver kan zien onder nachtelijke wolkenluchten, regen, rook en dichte mist.
In 90 jaar heeft nachtzicht een enorme sprong voorwaarts gemaakt van enorme apparaten die op tanks zijn gemonteerd tot supertelescopen. Het enige wat je hoeft te doen is wachten op de droom van sciencefictionschrijvers - een gewoon uitziende bril waarmee je in totale duisternis kunt zien. Maar zelfs dergelijke technologie is al in ontwikkeling. De nieuwe ontwikkeling combineert computervisie, buizen met witte fosfor en een verrekijkerontwerp. De bril kan overdag worden gebruikt in mist en rook, en het beeld er doorheen is duidelijk, helder en dicht bij het echte werk.